ταλαύρινος

-ον, Α

1. (συν. ως προσωνυμία τού Άρεως) αυτός που μάχεται με τη βοήθεια ασπίδας από χοντρό δέρμα ταύρου («...πρίν γ' ἢ ἕτερόν γε πεσόντα αἵματος ἆσαι Ἄρηα, ταλαύρινον πολεμιστήν», Ομ. Ιλ.)

2. (το ουδ. ως επίρρ.) ταλαύρινον

α) με δύναμη, ισχυρά

β) καρτερικά («τό μοί ἐστι ταλαύρινον πολεμίζειν», Ομ. Ιλ.)

3. φρ. «ταλαύρινος χρως» — χοντρό, ανθεκτικό δέρμα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. ταλαύρινος < *ταλαFρινος είναι σύνθ. με α' συνθετικό το θ. ταλα με συνεσταλμένα και τα δύο φωνήεντα τής δισύλλαβης ρίζας *telā- «σηκώνω, μεταφέρω» (βλ. λ. τάλας) και β' συνθετικό τού τ. ῥινός (< *Fρινός) «δέρμα»].